Ah Monaliza Adın Köpüklü Bir Deniz

O topraklarda Monaliza
Diyemem ki yetim hakkı yenmemiştir
Geceler şairlerin yorganı
Sabahı getirecek mısralar henüz söylenmemiştir
Ağır ağır çöker ovaya gece
Yıldızlar karanlıktan saklanır
Bebeler kundaklanmaz, ekinler kundaklanır

Kadınlar gördüm; çilede usta, sevinçte çırak
Neler anlatırdı tarlaların olsaydı dili
Bölünmesin diye bir avuç toprak
Kız çocukları emmoğluna vergili

Oysaki Mona Liza
İnsanı aşka ram eden duygu sol döşündeki azaya gelir
Rahatını terk eder Mecnun; çileye, cefaya, ezaya gelir
Gönül uçarı kuş olsa kırk dala konar
Sonunda Rahman’ı memnun kılan rızaya gelir

Ben o topraklarda doğdum Monaliza
Lacivert bir şemsiye gibi açılır yazıda geceler
Sabahlar ki mor desenli patiska
Tereddütsüz Allah’a çıkar
Arazide kıvrılan her patika
Hayma altında açılınca sofralar
Fakirlik onları azıklarından tanır
Yanlarında misafir varken
Analar çocuklarını sevmekten bile utanır

Çocuklar gördüm
Oyuncakları çamur
Tekerlemeleri küfürden
Ninelerin bohçasında saklı dursa ninniler
Rüyaları bile kurtulamaz zincirden

Ben o topraklarda büyüdüm Monaliza
Dallarımda hasta kuşlar öksürür
Kanımda bir çoban türküsü
Damarlarımdan kalbime yürür

Palette renk, kalemde kelam yürür
Monaliza’ya gelir
Yusuf kuyudan çıkar,
Züleyha zindanında cezaya gelir
Sevda haritasında sanma tek adres sensin
Aslı Kerem’in, Şirin Ferhat’ın gönlündeki havzaya gelir

Çünkü aşk, arayıştır
Su akar, çatlağını bulur
Ah Mona Liza adın köpüklü deniz
Fırtınada yelkenliler savrulur

Ben dalgalarla boğuşmaktan yorulmuş bir kaptanım
Durgun denizlere taşınsın imtihanım
Öfkelenince fırtınayı başlatan damla
Cehennemi yaşatan korum
Kendimi yakarım
Seni yakamam biliyorum

Hangi şair adını mazmun seçse
Duygular saf tutar hizaya gelir
Topal mısralar yürür, Monaliza’ya gelir

Çünkü, Monaliza;
Ne donuk bakışlarda feryat
Ne bir tabloda mahpus kadın demekti
Çünkü, Monaliza;
Adın demekti yârim
Adın demekti